බෑනා මාමණ්ඩිය ගේ ආගමනයට විරුද්ධ නො වූයේ ය.

පියා වියපත් ය. එහෙත් වයසට වඩා වියපත් ගතියක් ඔහු ගෙන් පළ වෙයි.
හේ ටික කලක් ලොකු පුතු ගේ නිවෙසේ විසුවේ ය.

ලේලිය ගෙන් ඇනුම් පද පිටවෙයි. කෙණෙහිලි සිදු කැරෙයි. ඔහු දෙවන පුතු ගේ නිවෙසට ගියේ ද එහෙයිනි.

එහි දු වෙනසක් නොවී ය.

සිදුවන අවැඩ පුතුනට කීමෙන් ඔවුන් ගේ පවුල් දිවිය අවුල් වෙයි.

දියණිය ගේ නිවෙසට යන්නට ඔහු හිතුවේ එබැවිනි.

බෑනා මාමණ්ඩිය ගේ ආගමනයට විරුද්ධ නො වූයේ ය.

බෑනා එසේ වුව ද දියණිය (පියා ගේ) එසේ නො වූවා ය. ඈ ඔහු වැඩෙහි යෙදෙව්වා ය. මේ නිසා යම් පමණ දුරින් පිහිටි වෙළෙඳ සලට දිනකට කිහිප වතාවක් යෑමට සහ ඊමටත්, දරු පැටවකු බලා කියා ගන්නටත් ඔහුට පැවරිණ. ඊට අමතර ව නාන කාමරය පිරිසිදු කිරීම ද ඔහු ගේ සේවාවක් විය.

විය පත් පියා වෙහෙස නො බලා මේ සියල්ල කළේ ය. එහෙත් ඔහුට කුසගිනි දැනුණු මොහොතේ කුස පුරවා ගැනීමට නම් නො හැකි විය. බෑනා මේ කෙරෙහි අවබෝධයෙන් පසු වූයේ ය.

මේ ඇහුණ ද? ඔයා ගෙ තාත්ත එන්ඩ එන්ඩ ම දුර්වල වෙනව. ඇඳට වැටුණොත් අපිට ම යි කරදරේ. දැන් ම තියා වැඩිහිටි නිවාසෙකට යැව්වොත් නරක ද?

එයාව ගිහින් දාල කොහොම ද?

එතකොට කවුද ගෙදර වැඩ ටික කරන්නෙ? ඇරත් තාත්ත තාම අබලන් නෑනෙ.

එහෙම වුණොත් බැරියැ ගිහින් දාන්ඩ

අපූරුයි තාත්ත ගැන හිතන විදිහ!

එහෙම නං කන බත්පතට ඒ මනුස්සයව ඔච්චර මරවන්න එපා!

ඔයා නං ඒ මනුස්සයගෙ පෙර හතුරෙක් වෙන්ඩ ඇති.

පෝයකට සිල් ගන්ඩ පන්සලකටවත් යවනව ද?

අඩු තරමෙ බඩගිනි වෙලාවට ඒ මනුස්සයට කෑම ටිකවත් බෙදල දෙන්නෑනෙ
මගෙ පූරුවෙ පවකට තමයි එයා තාත්ත වුණේ. එයා කරපුව අපිට මතකයි නේ.

එයා ගෙදර ආවෙ ඉඳ හිට. එදාටත් ආවෙ හොඳට ම බීල.

වේල් ගණන් අපි බඩගින්නෙ හිටිය.

පොතක් පැන්සලක් නැතුව ඉස්කෝලෙ යන්න විදිහක් තිබුණෙ නෑ.

ඇඳගන්ඩ ඇඳුමක් නෑ. ඉවසගෙන ඉඳල බැරි ම තැන අම්ම රට ගිහිං අනුංගෙ කුස්සිවල වැඩ කරල තමයි අපිව ගොඩ ගත්තෙ.

අතීතෙ මතක තියන එක හුඟක් හොඳයි. දෙමවුපියන් ගෙ වැරදි කොච්චර තිබුණත් පළිගන්න එක නං පාපයක්.

ඒ අය තමයි අපි මේ ලෝකෙට බිහි කෙරුවෙ.

ඒක අමතක කරන්ඩ එපා!

ඒ විතරක් නෙමේ, අහළ - පහළ උදවිය ඔයාගෙ අතීතෙ දන්නෙ නෑ.

ඒත් ඔයා තාත්තට සලකන විදිහ දන්නව.

ඔය මනුස්සය නැති වුණු දවසක පෙට්ටිය බදාගෙන විලාප තියන්ඩ නං හිතාගෙන ඉන්ඩ එපා!

හැබැයි එදාට මං නරක මිනිහයි කියන්ඩත් එපා!

දෙබස අවසානයේ බිරිය කුස්සිය පැත්තට ගියේ වේගයෙනි.

තාත්තෙ? කෝ මේ තාත්ත?’

ඇයි ළමයො?’

මේ කැරට් අල පොඩි වැඩියි. මේව ආපහු කඩේට ගිහිං දෙන්ඩ!