Sunday, November 15, 2009

යතුරු පැදියට නැග එන අතරමගදීත් මම කල්පනා කළේ නංගී කී කලකිරීම ගැන.


නැන්දම්මා බලන්න ලොකු නංගීලාගේ ගෙදරට ගියේ සති දෙකකට පසුවයි. මම එනතුරු නැන්දම්මා හැමදාමත් බලාගෙන ඉන්නවා.


නංගී තේ එකක් හදාගෙන ආව.


“මොකද අයියෙ ඔයාගෙ මූණට වෙලා තියෙන්නෙ. මැළවිලා ගිහින්. ඔයා ඉන්නෙ හරි කලකිරීමකින් බව පේනව.”


“එහෙම දෙයක් නැහැ බං.”


“මොකද නැත්තෙ.”


“ඊයෙ රෑ අර අහංකාර නගරේ ටෙලිනට්‍යය බැලුවා මට මා ගැනම දුක හිතුණා.


“ඔයා දැන් කතා කරන්නෙත් කලකිරීමෙන්නෙ. ඔයා කවුද කියල අහන්න එපා. මිනිස්සු එදා වගේම අදත් ඔයාට ආදරෙයි. ඔයාගෙ යාලුවොත් මා එක්ක කිව්ව ඔයා හරියට වෙනස් වෙලා කියල. ඉස්සර අයිය නෙවෙයිලු.”


“උන්ට පිස්සු බං.”


“එහෙම කියන්න එපා. අයියෙ මිනිහෙකුගෙ මුහුණෙන් හුඟක් දේවල් කියන්න පුළුවන්. ඉස්සර ඔයාගෙ මුහුණෙ හැම තිස්සෙම හිනාවක් තියෙනව. ඔයා දැන් හරි නිශ්ශබ්දයි. ඉස්සර ඔයා මොන තරම් දේවල් කතා කළාද. දැන් මෙහෙ ආවත් අහන දේකට උත්තර දෙනව විතරයි.” අනවශ්‍ය දේවල් ගැන කල්පනා කරන්න එපා. ඉස්සර වගේ පොතක් පතක් කියවගෙන ඉන්න. ඔයා දැන් පොත් කියවන්නෙත් නැහැනෙ.”


මට නංගී එක්ක කේන්ති ගියා. මගේ මුහුණේ හිතේ තියෙන තරුණකම නැහැ තමයි කියල මට සමහර අවස්ථාවලදි තේරුම් ගියා. මුහුණ වයසට ගිහිල්ලා. යම් යම් සිදුවීම් වලින් ඒක මම තේරුම් ගත්ත. නැන්දම්මාට වැඳ නංගිලාගේ ගෙදරින් එළියට බැස්සෙත් කලකිරීමෙන්.


යතුරු පැදියට නැග එන අතරමගදීත් මම කල්පනා කළේ නංගී කී කලකිරීම ගැන.


ගෙදර පැමිණි විටත් මම හිටියෙ මේ හැම දෙයක් ගැනම කල්පනා කරමින්.


මංජුල මල්ලීගේ යතුරු පැදිය පාරෙ නතර වුණා.


“මොකද කල්පනාව.”


“මම අර අහංකාර නගරේ ටෙලිනට්‍යය බැලුවා මචං. මට මා ගැනම දුක හිතුණා. ඒකෙ හැම දේකටම මම ආසයි.


“ඕව ගැන හිතන්න එපා අයියෙ. මොනවද අලුත් ආරංචි.”


මංජුල මල්ලී මගෙ පිටට තට්ටු කරමින් කිව්ව.

“ආරංචි නැහැ බන්. අද උදේ සම්පත් කියල එක්කෙනෙක්. කතා කළා ආදරය ගැන ලියන්න පුළුවන් ද කියල ඇහුව.”


“ඉතින් ලියන්නකො.”


“ආදරය ගැන මං මොන කතා ලියන්නද බං. උන් ලියන්න කියන්නේ ගැහැනියක් සහ මිනිහෙක් අතර තියෙන ආදරය ගැනනෙ. එහෙම නැතිව පුළුල් ආදරයක් ගැන නෙවෙයිනෙ. කෙල්ලො හත්අට දෙනෙකුට ආදරය කරපු මිනහකු නම් හොඳයි. මගේ ආදරය තියෙන්නෙ හිතේ කියල උඹ දන්නවනෙ. මම ආදරය කරල තියෙන්නෙ මගෙ අම්මිට විතරයි.”


මංජුලගෙ ඇස්වල කඳුළු පිරිල.


අහංකාර නගරයේ තේමා ගීතය මෙතනින් බාගන්න


http://www.mediafire.com/?nijmqnmzyd3